Twee nichtjes in Sri Lanka

In 2010 zijn wij samen door Sri Lanka gereisd en hebben veel gezien en gedaan. We zijn met de trein van Nuwara Eliya de bergen in gereisd naar Ella. Met een tuktuk verder de berg op met een raft op het dak om te gaan wild water raften. Aan het einde moesten we nog een stuk zelf zwemmen wat ons van te voren niet gezegd was. Ook zijn we met een bootje wezen varen en hebben we karaoke gezongen in een hotel waar we verbleven. En als je dan toch op een tropisch eiland bent dan moet je wel het fruit uitproberen. Rambutan en ananas waren Rebekka haar favoriet.  

Eén van mijn favoriete steden in Sri Lanka is Kandy. We waren daar een aantal dagen om mee te kijken bij een project van Child Action Lanka. Een project wat straatkinderen een betere toekomst bied. In de ochtend vangen zij de straatkinderen op en geven ze hen te eten. Daarna krijgen zij de gelegenheid om zich te wassen en krijgen ze een uniform zodat ze naar school kunnen gaan. Aan het einde van de dag komen zij terug en wisselen ze van kleding en krijgen ze te eten voordat ze naar hun moeder terug gaan. Daarnaast geven ze les aan de moeders van de kinderen zodat ze uiteindelijk een micro business kunnen beginnen. Ook geven ze de moeders ondersteuning om van straat af te komen en begeleiden naar het leren wonen in een huis. Op deze manier blijven de kinderen bij de eigen ouder en is er voor beide uitzicht op een betere toekomst. Ik noem bewust enkel de moeder omdat de vaders, helaas, veelal niet meer in beeld zijn.

Na een ochtend meegekeken te hebben bij een kinderopvang locatie. Waar de kinderen na even de kat uit de boom gekeken te hebben aan haar hingen alsof ze een klimrek was. En Rebekka? Die vond het niet erg en speelde met ze mee.

Na een dag meelopen wilde we snel weer terug naar het hotel omdat de Esala perhera zo van start zou gaan. Wij hadden geen zin om daarin vast te komen zitten. Dit is een processie mars voor boeddha waarbij boeddhistische monniken 10 dagen van verschillende plekken in Kandy naar de tempel lopen met versierde olifanten. En dit werd groots gevierd omdat het de eerste perhera was in jaren na de oorlog.

Precies die dag waren we een beetje later en alles leek al afgezet. We zijn door een tuktuk bij een plek afgezet waar hij nog kon komen. Samen zijn we verder gelopen. We kwamen er al snel achter dat we ergens liepen waar we niet hadden mogen komen. Er stonden overal olifanten langs de kant en bordjes met berichten van het leger erop. Yup we liepen op een terrein wat afgezet was voor het leger en bewaking van de olifanten.

Toen we dat eenmaal doorhadden zijn we zo snel mogelijk doorgelopen. Probleem was dat we een privé terrein opgelopen waren en de weg doodlopend was. Aan het einde van het terrein zijn we uiteindelijk maar een heuvel opgeklommen. En kwamen we uit in de achtertuin van niets vermoedende Singalezen. Ze keken vreemd op, wat te begrijpen is, maar hielpen ons de juiste weg te vinden naar het hotel.