There is no such thing as too many stories

Categorie: Nederlands

Blog posts in Dutch, my native language.

Vervlogen

Avonturen van Rebekka en Esther 2

Twee nichtjes in Sri Lanka

In 2010 zijn wij samen door Sri Lanka gereisd en hebben veel gezien en gedaan. We zijn met de trein van Nuwara Eliya de bergen in gereisd naar Ella. Met een tuktuk verder de berg op met een raft op het dak om te gaan wild water raften. Aan het einde moesten we nog een stuk zelf zwemmen wat ons van te voren niet gezegd was. Ook zijn we met een bootje wezen varen en hebben we karaoke gezongen in een hotel waar we verbleven. En als je dan toch op een tropisch eiland bent dan moet je wel het fruit uitproberen. Rambutan en ananas waren Rebekka haar favoriet.  

Eén van mijn favoriete steden in Sri Lanka is Kandy. We waren daar een aantal dagen om mee te kijken bij een project van Child Action Lanka. Een project wat straatkinderen een betere toekomst bied. In de ochtend vangen zij de straatkinderen op en geven ze hen te eten. Daarna krijgen zij de gelegenheid om zich te wassen en krijgen ze een uniform zodat ze naar school kunnen gaan. Aan het einde van de dag komen zij terug en wisselen ze van kleding en krijgen ze te eten voordat ze naar hun moeder terug gaan. Daarnaast geven ze les aan de moeders van de kinderen zodat ze uiteindelijk een micro business kunnen beginnen. Ook geven ze de moeders ondersteuning om van straat af te komen en begeleiden naar het leren wonen in een huis. Op deze manier blijven de kinderen bij de eigen ouder en is er voor beide uitzicht op een betere toekomst. Ik noem bewust enkel de moeder omdat de vaders, helaas, veelal niet meer in beeld zijn.

Na een ochtend meegekeken te hebben bij een kinderopvang locatie. Waar de kinderen na even de kat uit de boom gekeken te hebben aan haar hingen alsof ze een klimrek was. En Rebekka? Die vond het niet erg en speelde met ze mee.

Na een dag meelopen wilde we snel weer terug naar het hotel omdat de Esala perhera zo van start zou gaan. Wij hadden geen zin om daarin vast te komen zitten. Dit is een processie mars voor boeddha waarbij boeddhistische monniken 10 dagen van verschillende plekken in Kandy naar de tempel lopen met versierde olifanten. En dit werd groots gevierd omdat het de eerste perhera was in jaren na de oorlog.

Precies die dag waren we een beetje later en alles leek al afgezet. We zijn door een tuktuk bij een plek afgezet waar hij nog kon komen. Samen zijn we verder gelopen. We kwamen er al snel achter dat we ergens liepen waar we niet hadden mogen komen. Er stonden overal olifanten langs de kant en bordjes met berichten van het leger erop. Yup we liepen op een terrein wat afgezet was voor het leger en bewaking van de olifanten.

Toen we dat eenmaal doorhadden zijn we zo snel mogelijk doorgelopen. Probleem was dat we een privé terrein opgelopen waren en de weg doodlopend was. Aan het einde van het terrein zijn we uiteindelijk maar een heuvel opgeklommen. En kwamen we uit in de achtertuin van niets vermoedende Singalezen. Ze keken vreemd op, wat te begrijpen is, maar hielpen ons de juiste weg te vinden naar het hotel.

Avonturen van Rebekka en Esther 1

De boot, de snoek en de kikker

Wat is een zomervakantie zonder je beste vriendin? Dat is als een herfst zonder gekleurde bladeren, een winter zonder sneeuwklokjes en een lente zonder lammetjes. Een zomer zonder avonturen met Rebekka is een saaie zomer.

Op deze dag was ik al vroeg uit bed om mij klaar te maken voor een dag plezier. Haar op een staart, korte broek en een fel gekleurd T-shirt. Snel de trap af, mama groeten en zo vlug mogelijk een boterham en een glas drinken naar binnen werken. “Dag, mam ik ben weg.”

Zo hard als ik trappen kon fietste ik het dorp uit naar een dorp ernaast om Rebekka tegemoet te fietsen. Ik was, zoals gewoonlijk, een tikkeltje te laat. En ik zag haar al aan komen fietsen. We stopten even langs de kant van de weg om elkaar een knuffel te geven voordat we samen naar mijn huis fietsen.

Zo ging het al jaren. We fietsten beide naar Goudriaan om vanaf daar samen naar haar huis, naar mijn huis, de dompelaar of de spettertuin te gaan. Net waar we die dag zin in hadden. Maar zoals altijd werd er veel gebabbeld en gelachen. De mensen in de buurt hebben geweten dat de twee nichtjes weer bij elkaar in de buurt waren.

Eenmaal bij mij thuis groeten we mijn moeder en lopen door naar de schuur. Op de fiets hadden we bedacht om te gaan varen. De roeispanen en planken voor de bankjes zijn al snel gevonden. De roeiboot ligt in de boezem voor ons huis vast aan het steigertje.

We kunnen maar twee kanten op en kiezen ervoor om richting de pishoek te roeien. Na wat geknoei met de lange spanen hebben we de slag te pakken. En roeien we om de beurt een stuk.

In de boot stopt het gekakel van ons twee geen seconde. Van onze andere vakantieplannen, op vakantie gaan, jongens en nog veel meer. Het tweede bruggetje wat we tegenkomen is in een bocht waar veel bomen staan. We blijven een tijdje in de schaduw dobberen en letten niet zo goed op.

De boot raakt de kant en wij beginnen te lachen tot er een dikke kikker de boot inspringt. Wij schrikken en gillen van de glibberige nieuwe passagier. Dat is niet de bedoeling en die moet zo snel mogelijk er weer uit. Eén probleem… we hebben beide schrik van kikkers.

Rebekka pakte als eerste een roeispaan en ik volgde met de andere. We tikken in de buurt van de kikker met de roeispaan op de bodem van de boot. We hoopten dat die weer zo hop uit de boot zou springen. Maar dat doet hij niet. Die springt richting ons. Er ontsnappen weer een paar gillen van ons. Gevolgd door zenuwachtig gegiechel. We staan inmiddels beide zover mogelijk van de kikker vandaan. We moeten opletten dat de boot niet teveel naar achteren helt en er water naar binnen kan komen.

Uit paniek proberen we de kikker te meppen met de roeispanen. We krijgen een spaan onder de kikker en wippen hem zo hop overboord. Door al het gegil en gewiebel raken we ons evenwicht kwijt en vallen in de boot. Eén van de roeispanen valt overboord.

Rebekka weet deze snel te pakken en roept: “Ieeuw wat is dat.” Naast waar de roeispaan in het water zwemt een snoek met vieze plekken op z’n kop. Hij blijft vlakbij de boot zwemmen. Wij vinden dat niet zo fijn en slaan met het de spaan op het water om hem weg te jagen. We raken per ongeluk de snoek. We kijken verschrikt naar het beestje en beginnen te lachen. Die is nu vlug is weg gezwommen.

Snel leggen we de spanen weer in de roeidol en varen zo vlug als we kunnen weer terug richting huis.  Thuis leggen we de boot goed vast en zetten we alles zo snel mogelijk weer terug in de schuur. Genoeg avontuur voor vandaag.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén